Αφιέρωμα στο σκι
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ XIONIΖωή σε φόντο λευκό
Χειμώνας ίσον χιόνι και χιόνι ίσον σκι αλλά και snowboard, cross country,
parapente, πεζοπορία και ορειβασία. Χιόνι, για μερικούς μπορεί να σημαίνει
βέβαια και επίδειξη ή χαβαλές στα σαλέ, ήσυχες βραδιές στο τζάκι ή άγρια
πάρτυς στα μπαράκια των χιονοδρομικών. Όπως και νάχει το πράγμα, το χιόνι
είναι ο μόνος λόγος για να βγει ο Έλληνας από το καβούκι του στις κρύες
μέρες του χρόνου και βέβαια είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης του τουρισμού
στις ορεινές περιοχές της χώρας.
κείμενα: Εύη Καρκίτη
φωτογραφίες: Γ. Παπαδόπουλος, A.T.
O Έλληνας είναι καλοκαιρινός τύπος. Λατρεύει τη θάλασσα, την έχει στο πετσί
του. Αντίθετα, το χιόνι ήταν πάντα έξω από το πνεύμα του, στοιχείο εξωτικό,
για πολλούς, φαινόμενο που προκαλούσε (και προκαλεί;) δέος ή και φόβο
ακόμη.
Είναι θέμα εξοικίωσης, δηλαδή συνήθειας. Και προετοιμασίας. Οι πόλεις μας
παθαίνουν τιλτ όταν χιονίζει (όπως κι όταν βρέχει ή κάνει ζέστη...). O
κόσμος κόβει το περπάτημα για να μην πέσει. Οι οδηγοί τρέμουν μην πάθουν
ατύχημα. Μόνο τα πιτσιρίκια ξεσπαθώνουν. Λείπει η παιδεία του χιονιού,
λείπει ο εξοπλισμός (πόσοι έχουν κατάλληλα παπούτσια στο σπίτι;), λείπει
και το θάρρος από το σύγχρονο αστό.
Κι όμως, ο κόσμος, ο απλός πληθυσμός εξακολουθεί ν? αγαπά το χιόνι. Το
επιζητεί παρότι του δυσκολεύει τη ζωή. Είναι φαινόμενο φυγής, δημιουργεί
ένα κλίμα ξένο, ξεχασμένο για μήνες ή και χρόνια. Το χιόνι είναι σκηνοθέτης
της καθημερινότητας. Αλλάζει το σκηνικό της πόλης, του σπιτιού της ψυχής
μας της ίδιας. Παίζει με το περιβάλλον, το μεταβάλλει και μαζί, αλλάζει την
ψυχολογία μας. Μας λύνει το άγχος. Φτιάχνει τις ιδανικές καρτ ποστάλ για
τις γιορτές. Μας κάνει να αναζητούμε Αη Βασίληδες και μας φέρνει στο νου
μελωδίες λησμονημένες. Μας κάνει παιδιά. Μας προκαλεί να παίξουμε. Να
ξεχαστούμε.
Το χιόνι, στην πόλη ή εκτός, είναι αγνή ομορφιά. H polarising αντίθεση με
το μπλε του ουρανού. Το λευκό που καλύπτει τις ασχήμιες προς χάρη μιας
εικόνας ιδεατής. Αν πάτε στο Σέλι το καλοκαίρι, θα καταλάβετε. Υπέροχο
τοπίο, με χιόνι, άχαρο χωρίς.
Το χιόνι είναι lifestyle...
... θα έγραφε ένα trendy περιοδικό. Διαμορφώνει έναν άλλο τρόπο ζωής και
πλάθει χαρακτήρες, θα προσθέταμε. Από τον Αλβανό κτηνοτρόφο στο Βίτσι μέχρι
τον πιτσιρικά snowboarder στη Βασιλίτσα, για όλους το χιόνι είναι στοιχείο
που πρώτα πρέπει να σεβαστείς και μετά να ?δαμάσεις?.
Το χιόνι υπήρχε πάντα. Και στην Ελλάδα, παρότι μεσογειακή χώρα. Στα ψηλά
βουνά, πολλοί Έλληνες ζούσαν όπως οι... Ελβετοί. Μετά σιγά - σιγά
κατέβαιναν στις πόλεις, για να γίνουμε σε δυο δεκαετίες, μία χώρα - κατά
φαντασίαν - αστών. Λίγο αργότερα η ιστορία άρχισε να αντιστρέφεται. Τα
παιδιά των πρώην ορεσίβιων (δεκαπέντε με είκοσι χρόνια πριν), άρχισαν να
ανεβαίνουν προς αναζήτηση της χαμένης, λευκής ελευθερίας. Μόνο που αντί για
γκλίτσα κρατούσαν μπατόν και αντί για πρόβατα, έτρεφαν ένα νέο...
lifestyle, αυτό του χιονοδρόμου της (μιας;) Κυριακής. H βοσκή έδωσε τη θέση
της στο... (βο)σκί. Στα επόμενα χρόνια, το μποτιλιάρισμα θα έφτανε στα -
άλλοτε ερημωμένα - ελληνικά βουνά. Σέλι, Παρνασσός και αργότερα Πήλιο. Οι
πλαγιές έγιναν πίστες και αυτές σιγά σιγά γέμισαν σαν τις παραλίες του EOT.
Σπιτόγατοι και νοικοκυρές, υπάλληλοι του Δημοσίου και νοσηλεύτριες,
πιτσιρίκια του νηπιαγωγείου και έφηβοι, μπλέχτηκαν μαζί με τους κατά
παράδοση χιονοδρόμους (που ναι, υπήρχαν από χρόνια) και άρχισαν κάθε
Κυριακή να συνωστίζονται στα λιφτ, να κατεβαίνουν τις πίστες με χάρη
(λιγότερη ή περισσότερη), συχνά με ύφος Τόμπα, και πλασάροντας μια μόδα όλο
?διαστημικές? στολές Elesse, γυαλιά καθρέφτες, apres ski και πέδιλα με
φωσφορίζοντα χρώματα. Σκι και ξερό ξωμί δηλαδή... Μετά τον Έλληνα οδηγό,
τον Έλληνα ?θαλασσοπόρο? και, σχεδόν ταυτόχρονα, με τον Έλληνα γιάπι,
ορίστε και ο - γραφικός - τύπος του Έλληνα σκιέρ. Και κάθε χειμώνα
γινόμαστε όλο και περισσότερο Ελβετία, για να φτάσουμε σήμερα να μην έχουμε
καμία σχέση με τη συγκεκριμένη χώρα. Εκεί, το σκι ήταν και είναι τρόπος
ζωής, άθλημα με ρίζες την ίδια την επιβίωση ενός λαού, πριν την εποχή του
αυτοκινήτου και των τελεφερίκ. Εδώ, το σκι έγινε σικ, μόδα, χόμπι
κοινωνικής καταξίωσης, παιχνίδι των πλουσίων. Έγινε εργαλείο επίδειξης και
ύφους. Όπως έγιναν και οι BMW, τα ιστιοπλοϊκά σκάφη, το βίντεο και το
φορητό τηλέφωνο. Μετά άρχισαν τα περιοδικά να γράφουν: ?Σκι: ένα σπορ για
όλους? ανακαλύπτοντας το σκι σαν αυτό που πραγματικά είναι: ένα άθλημα (ή
απασχόληση αν θέλετε) φυσιολατρικό, οικολογικό, ιδανικό για όλα τα
πορτοφόλια, μια δραστηριότητα τόσο παραδοσιακή που καμία σχέση δεν θα είχε
με επίδειξη κοινωνικού στάτους, σε οποιαδήποτε λογική (κοινωνιολογικά και
ψυχολογικά) χώρα.
Σήμερα, ευτυχώς τα πράγματα ωρίμασαν. Πέρα από τους/τις κατινοσκιέρ (που
επιζούν ως είδος), η πλειοψηφία ανεβαίνει στο βουνό για την ουσία του
θέματος, όπως ο πεζοπόρος ή ο αναρριχητής. Αυτό που λείπει ακόμη, είναι το
κοινό της κάθε μέρας. Αυτό που θα κάνει τα χιονοδρομικά κέντρα να
αναπτυχθούν και το χειμερινό τουρισμό να πετάξει ψηλά και να αποκτήσει
διεθνές προφίλ, όπως και η βιομηχανία ?ήλιος - θάλασσα? το καλοκαίρι. Αν
γίνει αυτό, τότε η Ελλάδα θα είναι μια χώρα για όλες τις εποχές, ένας
πλήρης παράδεισος, που θα προσφέρει τα πάντα. Και ίσως τότε κάποιος να
λέει: ?κάποτε το σκι ήτανε μύθος, χόμπι για λίγους, πανάκριβο. Αλλα
χρόνια...? Ακριβώς. Αλλα χρόνια έρχονται, χρόνια ωραία, ντυμένα στο
λευκό...
SKI
O βασιλιάς πέθανε(;), ζήτω ο βασιλιάς !
Τολμήστε να περιγράψετε τον τύπου του μέσου σκιέρ: γιος διευθυντή ιδιωτικής
τράπεζας, τύπος casual, που ξόδεψε όμως μισό εκατομμύριο για τη φορεσιά
του, αρωματισμένος, σινιέ, ωραίος αν και λιγάκι ξενέρωτος.
Λοιπόν δεν ξέρετε τι λέτε. Ξεκολλήστε! Το σκι, ενδεχομένως δεν είναι το
λαϊκό άθλημα που θα κερδίσει τους τύπους που τη βγάζουν στα παρκάκια της
γειτονιάς τους... αλλά πλησιάζει το λαό. Αρκεί να πηγαίνει κάποιος στις
πίστες για άσκηση και όχι για να συμμετάσχει στα ντεφιλέ του χιονιού.
Δάσκαλος του σκι, ο Δημήτρης Ιορδανίδης, στη σχολή του Στυλιανίδη στο Σέλι,
λέει πως πλέον τα πράγματα αλλάξανε. Κάθε Σαββατοκύριακο στη Ski Academy,
πιτσιρικάδες μαθαίνουν τα μυστικά των πεδίλων και των μπαστουνιών από
δασκάλους που αγαπούν το άθλημα και όχι τη μόδα του. Που αγαπούν τη φύση,
το βουνό, που κοντά σ? αυτό βρήκαν άλλες συγκινήσεις. ?Ξεφεύγεις,
ανανεώνεσαι?, λέει ο Δημήτρης που λατρεύει τη δουλειά του, τους
πιτσιρικάδες του και του χιόνι.
Κρίμα που στην Ελλάδα δεν έχουμε πολύ από αυτό... ?Γι? αυτό και ποτέ δεν θα
φτάσουμε στο σκι τους Ελβετούς?, λέει.
Ωστόσο η σχολή, εκεί στο Σέλι, έχει ωραία και μεγάλα σχέδια. Και αυτά δεν
είναι το να βγάλει πρωταθλητές. Ενδιαφέρεται περισσότερο για την ανάπτυξη
του χειμερινού τουρισμού, την αγάπη του χιονιού και του βουνού.
Εκτός από την ακαδημία του σκι, λειτουργούν στο Σέλι και σχολές για
τουρίστες, σχετικούς ή άσχετους, που θέλουν να νοιώσουν τέτοιες
συγκινήσεις.
O Δημήτρης πάντως παραδέχεται ότι στα βουνά οι snowboarders αυξάνουν σε
βάρος των σκιέρ. Αλλα δεν τον πειράζει καθόλου: ?τα πράγματα εξελίσσονται?,
λέει, γι? αυτό και αναγκάστηκε να τρέξει για επιμορφωτικό σεμινάριο στις
ελβετικές Αλπεις. Και αποκαλύπτει: ?στο χώρο του σκι, εκτός από τα
απλησίαστα ακριβά προϊόντα, κυκλοφορούν και άλλα που προσεγγίζονται από ένα
μέσο ή κάτω του μέσου πορτοφόλι. Και καλά όλα αυτά αλλά στα χιονοδρομικά
κέντρα δεν γίνεται ποτέ πασαρέλα, τον ρωτώ: ?αν γίνεται λέει; Όχι βέβαια
τόσο στο Σέλι ή στα τρία πέντε πηγάδια, όπου είναι τα πράγματα
οικογενειακά. Στον Παρνασσό είναι που κόσμος κυκλοφορεί με ύφος στις
πίστες. Μπορείς πάντα να εκνευριστείς. Μπορείς όμως και να αδιαφορήσεις...?
SNOWBOARD
Ακρότητες (και ακροβασίες) στο χιόνι;
Εν αρχή ην το Surf. H αμφισβήτηση της σανίδας. Το πάθος για τρελλή και καλή
ζωή. Τα κύματα της Καλιφόρνια. Τα κορίτσια με τα μικροσκοπικά μαγιώ. Οι
Beach Boys.
Μετά η σανίδα έβγαλε καρούλια και κατέβηκε στο δρόμο. Οι skaters φόρεσαν
φαρδιά παντελόνια, αγόρασαν όλους τους δίσκους των Public Enemy και άρχισαν
τις αναμετρήσεις με την άσφαλτο. Και όταν τους πήραν τα χρόνια (τους
skaters), πήραν κι αυτοί με τη σειρά τους τα βουνά. Με μια σανίδα
μεταλλαγμένη. Τη σανίδα του snowboard.
O Γεράσιμος, ο Πάολι, ο Μπίλι, ο Χρήστος, ο Αντώνης, οι κολλητοί τους και
τα κορίτσια τους φόρεσαν σκουφιά, παντελόνια του σκι, αδιάβροχες μπότες και
άρχισαν να σαλτάρουν στις βουνοπλαγιές ανακαλύπτοντας τα χινοδρομικά κέντρα
της επικράτειας. Το snowboard, λένε, σήμερα γνωρίζει μεγάλη άνθιση. Τόσο
μεγάλη που σχεδόν απειλεί το παραδοσιακό, αναγνωρισμένο και καθιερωμένο
σκι. Παλιοί σκιέρ μάλιστα, τονίζουν, αφήνουν τα μπαστούνια, πιάνουν τη
σανίδα και τρέχουν για αναμετρήσεις στη Βασιλίτσα και το Καϊμακτσαλάν. Το
άθλημα ανεβαίνει, αν και δεν απέκτησε ακόμη τα δικά του αστέρια. Αλλά
σύντομα θα τ? αποκτήσει αφού βρίσκει πλέον θέση στους Ολυμπιακούς.
Τα δύο τελευταία χρόνια ασχολήθηκαν με το snowboard. Τηλεόραση και
περιοδικά. Το πήραν και το έκαναν μόδα. Lifestyle. Οι γνήσιοι snowboarders
όμως διαφωνούν: ?στο άθλημα θά? ρθουν μόνο fashion victims και όχι παιδιά
που το αγάπησαν αληθινά. Και θα χαθούν μόλις η μόδα του περάσει. Μόλις
στερέψουν οι ιδέες στα περιοδικά που σήμερα γράφουν γι? αυτό?.
Οι snowboarders δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να μεταφέρουν τις συγκινήσεις
τους από το δρόμο στο βουνό. Αποκατέστησαν τη σχέση τους με τη φύση, μια
σχέση που σήμερα δεν την αλλάζουν με τίποτα. Πήγαν και τη μόδα τους στο
βουνό. Τη μόδα του δρόμου που στα γρήγορα φρόντισαν να αντιγράψουν οι
μεγάλες εταιρίες για να πουλήσουν ένα σκουφί προς 30.000 δραχμές.
Κρίμα. Γι? αυτούς το snowboard δεν είναι εμπόριο, είναι ?ιδεολογία?... Στο
κάτω κάτω δεν μπορείς να αλλάζεις σανίδα κάθε χρόνο. Αν προσέξεις και
αγαπήσεις τη δική σου θα την κρατήσεις μια ζωή... H μόδα είναι εκείνη που
κάνει μερικούς να αλλάζουν σανίδες, σκούφους και γυαλιά σαν τα πουκάμισα.
Οι snowboarders πιστεύουν πως μέχρι το σωτήριο έτος 2000, στα βουνά θα
είναι 50-50 με τους σκιέρ. Και μέχρι τότε θα βλέπουν τις βιντεοκασέτες με
άλματα που θά ?θελαν να έκαναν οι ίδιοι. Θα διαβάζουν τα αγαπημένα τους
περιοδικά σαν το Transworld Snowboarding, το Snowboarder ή το Ward που τα
καλύπτει όλα: surf, skate, snowboard, sound. Και βέβαια θα ακούν την
αγαπημένη τους μουσική: ραπ, χιπ χοπ, θρας. Και στο τσακίρ κέφι δεν
αποκλείεται να πιάσουν και κανένα Jamiroquai που αν και δεν ανταποκρίνεται
πλήρως στην αισθητική τους, παραμένει καλό παιδί και γνήσιος snowboarder.
Οι snowboarders της Θεσσαλονίκης πάντως δηλώνουν ευχαριστημένοι με τις
εξελίξεις. Παλιοί skaters όλοι τους, κουβάλησαν με επιτυχία τις συγκινήσεις
τους από τους δρόμους στα βουνά. Το παραδέχονται : μετά από κάποια ηλικία
είναι σκληρές οι αναμετρήσεις με την άσφαλτο. Το χιόνι είναι πιο φιλόξενο.
Αν πέσεις... πέφτεις τουλάχιστο στα μαλακά...
ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΑ TOY 40ού ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ
10 λόγοι για να βγείτε από το σπίτι !
Από το Φαλακρό μέχρι το Βίτσι και από το Βέρμιο μέχρι την Πίνδο, η βόρεια
Ελλάδα φοράει τα λευκά της για τα καλά κάθε χειμώνα. Κάποτε ήταν μόνο το
Σέλι. Σήμερα σε όλη τη βόρεια Ελλάδα, λειτουργούν περισσότερα από 10
χιονοδρομικά κέντρα για όλα τα γούστα που ασφυκτιούν από κόσμο τα
Σαββατοκύριακα με καλό χιόνι. Ορίστε λοιπόν 10 καλοί (και λευκοί) λόγοι για
να αφήσετε το γκρίζο της πόλης αυτό το χειμώνα.
ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ
Λειτούργησε:1985 βρίσκεται: στη θέση ?διάσελο Βασιλίτσα?, 46 χιλ. δυτικά
των Γρεβενών στα 1760 - 2180 μ. πώς πηγαίνετε: με ασφαλτοστρωμένο δρόμο που
εκχιονίζεται κλίμα: πολύ κρύο όταν έχει βοριά. -15 - +5 βαθμοί C περίοδος
λειτουργίας: Νοέμβριος - Μάιος, Παρασκευή και Σαββατοκύριακο πίστες & λιφτ:
3 πίστες (2 των 1100 μ. και 1 των 350 μ.), 1 πίστα αντοχής, 3 αναβατήρες (1
συρόμενο για 800 άτομα/ώρα, 1 τριπλή καρέκλα και 1 διπλή για 2500 ατ./ώρα),
2 baby lifts άλλες εγκαταστάσεις: σχολή και ενοικιάσεις σκι φαγητό &
διαμονή: εστιατόριο - σαλέ, καταφύγια (150 κρεβάτια) ψυχαγωγία: εκδρομές
στη Βάλλια Κάλντα τι άλλο προσφέρει: ιατρείο, ασθενοφόρο (τα
Σαββατοκύριακα), ασφάλιση χιονοδρόμων για πληροφορίες: 0462/84.100 με δυο
λόγια: χιονοδρομικό σε υπέροχο τοπίο, ιδανικό για snowboard και με μεγάλες
δυνατότητες ανάπτυξης.
ΒΙΤΣΙ - ΟΞΥΑ
Λειτούργησε: 1983 βρίσκεται: κοντά στο χωριό Οξυά, 22 χιλ. βόρεια της
Καστοριάς πώς πηγαίνετε: με ασφαλτοστρωμένο δρόμο που εκχιονίζεται κλίμα:
ξηρό κλίμα με συχνούς βορριάδες -5 - +5 βαθ. C περίοδος λειτουργίας: μέσα
Δεκεμβρίου - μέσα Απριλίου, Παρασκευή και Σαββατοκύριακο πίστες & λιφτ: 3
πίστες, 1 κεντρική (1100 μ.), 1 1300 μ. και 1 τουριστική 2500 μ. Ένας
κεντρικός αναβατήρα (900 άτομα/ώρα) + 2 baby lifts για πίστα αρχαρίων (30
στρέμματα, 16% κλίση) άλλες εγκαταστάσεις: σχολή και ενοικιάσεις σκι φαγητό
& διαμονή: σαλέ 70 ατόμων με εστιατόριο, μπαρ, κυλικείο. Διαμονή στην
Καστοριά τι άλλο προσφέρει: ιατρική περίθαλψη για πληροφορίες: 0467/24.884
με δυο λόγια: χιονοδρομικό πολύ κοντά στην Καστοριά, με δυνατότητα
φιλοξενίας 700 σκιέρ. Κατασκευάζεται ξενοδοχείο 18 δωματίων.
ΒΙΓΛΑ ΠΙΣΟΔΕΡΙΟΥ
Λειτούργησε: 1975 βρίσκεται: στο όρος Βίτσι, στη θέση Βίγλα Πισοδερίου στα
1650 - 1900 μ. πώς πηγαίνετε: από την εθνική οδό Φλώρινας - Πρέσπας (18ο
χιλ.) κλίμα: καλή ηλιοφάνεια, σπάνιοι νοτιάδες, μικρή υγρασία, ξηρό χιόνι
-15 - +5 βαθμοί C περίοδος λειτουργίας: αρχές Δεκεμβρίου - μέσα Απριλίου,
Παρασκευή και Σαββατοκύριακο πίστες & λιφτ: 4 πίστες (1500, 2000 και 2500
μ.), 1 πίστα δρόμων αντοχής (5000 μ.), 1 αναβατήρaς, 1 εναέρια 1400μ., 1
baby lift άλλες εγκαταστάσεις: σχολή και 2 καταστήματα ενοίκιασης σκι
φαγητό & διαμονή: σαλέ εστιατόριο. Καταφύγιο συλλόγου για 30 άτομα τι άλλο
προσφέρει: μεταφορά τραυματία από το ΣΟΧ για πληροφορίες: 0385/46.230,
29.939 με δυο λόγια: κλασικό χιονοδρομικό, με πολύ κρύο και χιόνι αλλά
υστερεί στη φιλοξενία λόγω έλλειψης ξενώνα.
ΚΑΪΜΑΚΤΣΑΛΑΝ
Λειτούργησε: 1993 βρίσκεται: στο Βόρρα, στα 2.069 - 2.479 μ., 50 χιλ. από
την Έδεσσα πώς πηγαίνετε: με αυτοκίνητο από άσφαλτο (37 χιλ.) και χώμα (13
χιλ.) κλίμα: -7 - +11 βαθ. C περίοδος λειτουργίας: Νοέμβριος - Απρίλιος,
Σαββατοκύριακο πίστες & λιφτ: 1 διπλή καρέκλα 1.645 μ., ένα συρόμενο 980
μ., 1 baby lift 350 μ. κι 1 υπό εγκατάσταση συρόμενο 450 μ. άλλες
εγκαταστάσεις: ημιτελές κτίριο για εστιατόριο/ξενώνα φαγητό & διαμονή:
προβλέπεται ξενώνας με 44 κρεβάτια
ψυχαγωγία: πεζοπορία στα μονοπάτια E4/E6 και στην κορυφή (2.524 μ.) για
πληροφορίες: 0381/24.858 με δυο λόγια: υπό ανάπτυξη κέντρο με τεράστιες
δυνατότητες. Έχει περισσότερο χώρο και χιόνι από κάθε άλλο. Είναι το
χιονοδρομικό κέντρο του μέλλοντος
ΛΑΙΛΙΑΣ
Λειτούργησε: 1979 βρίσκεται: στο όρος Βροντούς, θέση Λαϊλιάς πώς πηγαίνετε:
ασφάλτινος δρόμος (27 χιλ. από Σέρρες) κλίμα: -10 βαθ. C, σχετική υγρασία
80% περίοδος λειτουργίας: Δεκέμβριος - Μάρτιος, Παρασκευή και
Σαββατοκύριακο 9:00 π.μ. - 4:00 μ.μ. πίστες & λιφτ: 1 πίστα 1000 μ., 1
δρόμου αντοχής 10 χιλ. 2 αναβατήρες(720 ατ./ώρα) και 1 συρόμενο (350
ατ./ώρα) άλλες εγκαταστάσεις: 2 σχολές και ενοικιάσεις σκι φαγητό &
διαμονή: εστιατόριο/καφετερία, καταφύγιο ΕΟΣ (80 κρεβάτια) τι άλλο
προσφέρει: ιατρείο, ασφάλιση, καρτοτηλέφωνο OTE για πληροφορίες:
0321/53.790 με δυο λόγια: δημοφιλές κέντρο μικρών διαστάσεων, πολύ κοντά
στις Σέρρες και πολύ φιλικό για αρχάριους.
ΠΑΓΓΑΙΟ
Λειτούργησε: 1982 βρίσκεται: στη θέση ?κοιλάδα Ορφέα?, στα 1750 - 1940 μ.
πώς πηγαίνετε: από την Καβάλα προς Ελευθερούπολη με άσφαλτο 29 χιλ. και
χώμα 16 χιλ. χωρίς κανονικό εκχιονισμό κλίμα: 0 - +10 βαθ. C περίοδος
λειτουργίας: Δεκέμβριο - τέλη Μαρτίου το Σαββατοκύριακο πίστες & λιφτ: 1
πίστα 400 μ. με 1 αναβατήρα 50 ατόμων φαγητό & διαμονή: καταφύγιο 80
κρεβατιών με κουζίνα (δεν προσφέρεται φαγητό) για πληροφορίες: 051/231.067
με δυο λόγια: χιονοδρομικό που μένει αναξιοποίητο, το δρόμο εκχιονίζει η
EPT, προγραμματίζεται επένδυση 120 εκατ. και ασφαλτόδρομος.
ΠΗΛΙΟ
Λειτούργησε: 1967 βρίσκεται: 3 χιλ. από τα Χάνια, θέση Αγριόλευκες στα 1350
με 1500 μ. πώς πηγαίνετε: από τον επαρχιακό δρόμο Βόλου - Ζαγοράς. Με
αυτοκίνητο ή ΚΤΕΛ Ζαγοράς (3 φορές/ημέρα) κλίμα: θερμοκρασία -7 - +10 βαθ.
C περίοδος λειτουργίας: καθημερινά από Δεκέμβριο - τέλη Μαρτίου πίστες &
λιφτ: 3 πίστες (η 1 μαύρη οι 2 πράσινες), 1 αρχαρίων και 1 δρόμου αντοχής 5
χιλ. 3 αναβατήρες και 1 baby lift 200 μ.. Συνολικά, 1400 άτομα/ώρα. άλλες
εγκαταστάσεις: σχολή και ενοικιάσεις σκι φαγητό & διαμονή: εστιατόριο/καφέ
και καταφύγιο με 80 κρεβάτια ψυχαγωγία: καφέ/μπαρ στα Χάνια τι άλλο
προσφέρει: ιατρείο, ασφάλιση για πληροφορίες: 0421/73.702 με δυο λόγια:
κλασικό θέρετρο, με πίστες για κάθε χιονοδρόμο με πάρα πολύ κόσμο από όλη
την Ελλάδα. Αποφύγετέ το, τα Σαββατοκύριακα...
ΠΙΝΔΟΣ
Λειτούργησε: 1968 βρίσκεται: 3 χιλ. από το Μέτσοβο, στα 1300 - 1550 μ.
κορυφή Καρακόλι πώς πηγαίνετε: εθνική οδός Καλαμπάκας - Ιωαννίνων κλίμα:
κρύο όταν φυσάει βοριάς -15 - +7 βαθ. C περίοδος λειτουργίας: Δεκέμβριο -
μέσα Μαρτίου πίστες & λιφτ: υπάρχουν δύο χιονοδρομικά, το παλιό του
ιδρύματος Τοσίτσα και το νέο του Δήμου Μετσόβου. 1 πίστα 1300 μ. 3
εναλλακτικές (μαύρη/κόκκινη/πράσινη), 1 αρχαρίων 2000 μ. Καρέκλα (160
ατ./ώρα), 1 άγκυρα 800 μ. και 1 1100 μ. άλλες εγκαταστάσεις: 3 κανόνια
τεχνητού χιονιού στη νέα και 1 στην παλιά, σχολή και 3 καταστήματα
ενοικιάσεως σκι φαγητό & διαμονή: Σαλέ εστιατόριο/μπαρ 2 χιλ. από Μέτσοβο,
εστιατόριο στον προφήτη Ηλία για 130 άτ. διανυκτέρευση στο Μέτσοβο
ψυχαγωγία: ενοικιάζονται snowmobiles (4000 δραχ. τα 15?) για πληροφορίες:
0656/41.345 με δυο λόγια: φιλικό χιονοδρομικό κέντρο, σε υπέροχη τοποθεσία,
με εύκολες πίστες.
ΣΕΛΙ
Λειτούργησε: 1956 βρίσκεται: πάνω από το Βέρμιο στα 1500 με 1870 μ. πώς
πηγαίνετε: με άσφαλτινο δρόμο (24 χιλ. από Βέροια). Σαββατοκύριακο ξεκινούν
τουριστικά λεωφορεία από τη Θεσσαλονίκη (τηλ. 230.849, 242.029) κλίμα: ξηρό
ηπειρωτικό, -5 - +5 βαθ. C περίοδος λειτουργίας: καθημερινά αρχές
Δεκεμβρίου - τέλη Μαρτίου πίστες & λιφτ: 10 συνολικά πίστες, 4
αναγνωρισμένες από FIS, 3 αναβατήρες (Αλέξανδρος: 850 ατ./ώρα, Δίας: 850
ατ./ώρα, Αμύντας 800 ατ./ώρα), 1 καρέκλα (300 ατ./ώρα) και 2 baby lifts.
άλλες εγκαταστάσεις: 6 μόνιμες σχολές σκι, 4 σχολές στη Θεσσαλονίκη, 5
καταστήματα ενοικιάσεως σκι φαγητό & διαμονή: 3 εστιατόρια, 4 καφέ/μπαρ και
στο Βέρμιο. Διαμονή στο καταφύγιο ΣΧΟ Βεροίας (200 κρεβάτια) και στου ΕΟΣ
Θεσσαλονίκης (60 κρεβάτια), ξενοδοχείο Χρυσό Ελάφι (40 κρεβάτια) και
ξενοδοχεία/πανσιόν στο Βέρμιο ψυχαγωγία: στο χιονοδρομικό και στο Βέρμιο
(καφέ και μπαρ) τι άλλο προσφέρει: ιατρείο, ασφάλιση για πληροφορίες:
0331/49.226 με δυο λόγια: το Νο 1 ακόμη και σήμερα, στη βόρεια Ελλάδα.
Κοσμικό, καλά οργανωμένο και με ασφαλείς πίστες για όλους, γεμίζει
εκνευριστικά τα Σαββατοκύριακα.
3-5 ΠΗΓΑΔΙΑ
βρίσκεται: 17 χιλ. από τη Νάουσα στα 1430-2005 μ. πώς πηγαίνετε: με
ασφάλτινο δρόμο κλίμα: αλπικό -5 - +5 βαθ. C περίοδος λειτουργίας: τα lift
Δεκέμβριος - μέσα Απριλίου καθημερινά πίστες & λιφτ: 3 πίστες συν 2
αρχαρίων των 200 μ.. ?Φίλιππος? (2.000 μ. κόκκινη - μαύρη), ?Αριστοτέλης?
(2.000 μ. κόκκινη, έγκριση FIS), ?Παράδεισος? (2.600 μ. μέτριας δυσκολίας).
5 αναβατήρες (1 διπλή καρέκλα, 1 συρόμενο, 1 συρόμενο 300 μ. 2 baby lifts
200 μ.). 3 πίστες cross country, 3.000, 5.000 και 10.000 μ., εγκεκριμένες
από FIS. άλλες εγκαταστάσεις: τεχνητή χιόνιση στην πίστα αρχαρίων, 2
εκχιονιστικά μηχανήματα, σχολή κι ενοικιάσεις σκι φαγητό & διαμονή:
ξενοδοχείο β? κατηγορίας (56 κρεβάτια) με ΤV/μπάνιο, γυμναστήριο, πισίνα,
σάουνα, παραδοσιακός ξενώνας (80 κρεβάτια) με τζάκι ψυχαγωγία: πεζοπορία
στον E4 και ορειβασία στις κορυφές τι άλλο προσφέρει: βατήρα για
αιωρόπτερα/parapente για πληροφορίες: 0332/44.446 με δυο λόγια: το πιο
hi-end χιονοδρομικό της χώρας, με την πιο ?κακή? μαύρη, ιδανικό για τους
πιο έμπειρους, επικίνδυνο για τους αδαείς. Πολύ καλή φιλοξενία και μάλιστα
όλο το χρόνο.
ΦΑΛΑΚΡΟ
Λειτούργησε: 1979 που βρίσκεται: οροπέδιο Αγιο Πνεύμα στα 1720 - 1990 μ.
πώς πηγαίνετε: άσφαλτος, 43 χιλ. από Δράμα κλίμα: -10 - 0 βαθ. C περίοδος
λειτουργίας: Δεκέμβριος - Απρίλιος, Παρασκευή και Σαββατοκύριακο πίστες &
λιφτ: 2 πίστες, 1 των 1000 μ. και 1 αρχαρίων 200 μ., 2 αναβατήρες, 800 και
400 ατ./ώρα άλλες εγκαταστάσεις: σχολή και ενοικιάσεις σκι φαγητό &
διαμονή: εστιατόριο self service με τζάκι, καταφύγιο με 72 κρεβάτια
ψυχαγωγία: ενοικιάζονται snowmobiles για πληροφορίες: 0521/33.054 με δυο
λόγια: χιονοδρομικό που θα αναπτυχθεί στα επόμενα χρόνια με μια επένδυση 1
δις για κατασκευή κτιρίων, αγορά εκχιονιστικών μηχανημάτων, μεγάλη διάρκεια
χιονόπτωσης.
ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΣΤΟ XIONI
Μικρό εγχειρίδιο χρήσης...
Οδήγηση στο χιόνι... Δραστηριότητα που απαιτεί εκπαίδευση. Τέχνη - για
πολλούς - μυστηριώδης. Το να ελέγχεις ένα αυτοκίνητο σε χιονισμένο έδαφος
απαιτεί, και τεχνική και πείρα αλλά κυρίως απαιτεί κατάληλλη παιδεία πριν
τα πρώτα σου χιλιόμετρα. Στους 4T έχουμε αναφερθεί στο θέμα αλλά αξίζει να
επανέλθουμε με ένα συνοπτικό ?εγχειρίδιο χρήσης?.
- Πληροφόρηση: είναι το παν ή σχεδόν. Πριν ξεκινήσετε, μάθετε για την
κατάσταση του δρόμου και για το κλίμα της περιοχής που θα επισκεφτείτε.
- Προετοιμασία: λάστιχα MS (αν μένετε σε χιονισμένες περιοχές), αλυσίδες
και προειδοποιητικό δέλτα, πρέπει να υπάρχουν απαραίτητα στο επιβατικό σας.
Αν έχετε 4X4, θα πρέπει να το εξοπλίσετε με καταλληλα λάστιχα, 1 ζεύγος
(τουλάχιστον) αλυσίδες, bull bar και ?εργάτη?, φουσκωτό γρύλλο, τρόμπα, ένα
- δύο ιμάντες (3/6 μέτρων), σχοινί με γάντζους, κοτσαδόρο, έξτρα προβολείς
(και πίσω), επιπλέον αντιψυκτικό και για κάθε ενδεχόμενο, κλωβό ασφαλείας.
Σε κάθε περίπτωση, το αυτοκίνητό σας πρέπει να είναι καλά συντηρημένο,
ιδίως δε, το σύστημα ψύξης, τα φρένα και τα ηλεκτρικά.
- Ταχύτητα: κλασική αρχή είναι η σωστή ταχύτητα σε κάθε περίπτωση. Και ποια
είναι αυτή; Δύσκολο να μιλήσεις με αριθμούς. Πάντως, σε στρωμένο, μαλακό
χιόνι, όχι πάνω από 60 χιλ/ώρα, σε πατημένο όχι πάνω από 40 και σε πάγο
ακόμη λιγότερο. Μιλάμε για ένα μέσο αυτοκίνητο χωρίς 4X4 σε ευθεία (στην
κατηφόρα επιβραδύνουμε). Σε κάθε περίπτωση οδηγείτε με ταχύτητα που να μην
σας προκαλεί άγχος, κάτω από το προσωπικό όριο φόβου.
- Αποστάσεις: μένετε τόσο μακριά από το προπορευόμενο αυτοκίνητο, ώστε να
μην έχετε άγχος και να είστε σίγουροι ότι μπορείτε να σταματήσετε ασφαλώς
όποτε κι αν φρενάρει μπροστά σας. Σίγουρα, εφόσον κινείστε, δεν πρέπει σε
καμία περίπτωση να πλησιάζετε σε λιγότερα από 15-20 μέτρα από τον μπροστινό
σας.
- Χειρισμοί: όσο το δυνατόν πιο απαλοί. Στην επιτάχυνση, το γκάζι γλυκά,
αφουγκραζόμενοι την πρόσφυση του δρόμου. Προτιμάτε μία σχέση επάνω, στην
ανηφόρα και μην ανεβάζετε τις στροφές πάνω από τις 3-4.000 Στις στροφές,
μινιμαλιστική χρήση του τιμονιού, με το μυαλό στις διορθώσεις. Αν
υποστρέφει, άφημα γκαζιού και στρίψιμο χωρίς υπερβολές. Αν υπερστρέψει,
διορθώστε με ανάποδο, τόσο ώΠστε οι τροχοί να κοιτούν πάντα στην κατεύθυνση
του δρόμου. Ψύχραιμα, με περιορισμένες, συντονισμένες κινήσεις. Στο
φρενάρισμα, αν μπλοκάρουν οι τροχοί, αφήστε και ξαναπατήστε. Προτιμάτε το
φρένο του κινητήρα. Ένα κατέβασμα σε πρώτη είναι η ύστατη λύση που ίσως σας
σώσει. Αν υπάρχει ABS, δεν χρειάζεται να είστε υπερβολικά σίγουροι, απλά θα
σας επιτρέψει να φρενάρετε και να αλλάξετε πορεία πιο αποτελεσματικά. Αν
έχει πάγο, απλά δεν θα φρενάρει το αυτοκίνητο.
- Μικρά ?μυστικά?: μην ρισκάρετε να ανεβείτε ανηφόρες χωρίς αλυσίδες.
Τοποθετείστε τις στην αρχή. Μην αφήνετε το αυτοκίνητο στη μέση για να τις
αλλάξετε. Οδηγείτε μέσα σε πατήματα (ροδιές), αποφεύγετε τα σημεία που
γυαλίζουν (=πάγος) και σε στεγνά κομμάτια, προσοχή στα σκιερά σημεία
(=πάγος;). Στις κατηφόρες, επιλέγετε μια σχέση κάτω ώστε οι στροφές να
είναι ψηλά. Μην μπλέκετε στην κίνηση, αν κάποιος σας ?κολλάει? αφήστε τον
να σας περάσει. Μην σταθμεύετε σε επικίνδυνα σημεία (στροφές, γωνίες),
καλύψτε το αυτοκίνητο, όσο είναι δυνατό. Προτιμάτε αλυσίδες που μπαίνουν
στατικά, χωρίς ανύψωση ή κύληση. Βγάζετέ τις έγκαιρα στην επιστροφή, εκεί
που ο δρόμος αρχίζει να καθαρίζει και πάλι. (Φυσικά) φοράτε τις αλυσίδες
στους κινητήριους τροχούς. Μειώστε ελαφρά την πίεση των τροχών (4-6 psi)
για κίνηση σε χιονισμένο δρόμο ή για να μπαίνουν πιο εύκολα οι αλυσίδες
(πατήστε τη βαλβίδα για 5 ή 10?).
OPEL FRONTERA Sport
Στα δόντια του ανταγωνισμού
Αρκεί ένα αυτοκίνητο να φτιάχνεται από έναν κατασκευαστή με ιστορία, να
έχει όμορφο όνομα και εντυπωσιακή εμφάνιση, για να είναι καλό; Μάλλον όχι.
Το Φροντέρα έχει όλα τα παραπάνω αλλά δεν μπορεί να πείσει απέναντι στον
ανταγωνισμό. Οδηγήσαμε το αυτοκίνητο για μέρες σε... λευκό φόντο και
διαπιστώσαμε ότι η Όπελ στόχευσε λάθος αυτή τη φορά. Ή μάλλον στόχευσε με
λάθος τρόπο. Το Φροντέρα είναι σίγουρα εντυπωσιακό σαν παρουσία, κάνει όλα
όσα απαιτούνται από ένα 4X4 αλλά δεν διαθέτει εκείνη την ποιότητα που
πέτυχαν τα τελευταία χρόνια, τα τζιποειδή άλλων κατασκευαστών. H κατασκευή
της Ισούζου δείχνει τα χρόνια της ενώ τα μηχανικά μέρη των Γερμανών (βλ.
κινητήρας) υστερούν σημαντικά. Με 115 ίππους και βάρος 1700 κιλά, το
δίλιτρο Φροντέρα (σύνορο στα Ισπανικά) κινείται στα... σύνορα της
αξιοπρέπειας, τουλάχιστο στο ταξίδι. Το αυτοκίνητο δείχνει βαρύ και
ασταθές. Οι αναρτήσεις το κάνουν να πλέει, το τιμόνι είναι αργό και
ανακριβές (4,7 στροφές από άκρη σε άκρη) και η ισχύς εκμηδενίζεται μετά τα
130 χιλ/ώρα (αν και ξεπερνά τα 160 στο ταχύμετρο). Τα φρένα - όχι ό,τι
καλύτερο παρότι διαθέτουν ABS - τουλάχιστον εμπνέουν εμπιστοσύνη. Στο χώμα,
η εικόνα βελτιώνεται και τα μειονεκτήματα που αποκαλύπτει η άσφαλτος
παραμερίζονται. Τελικά, το Φροντέρα βελτιώνεται όσο χειροτερεύει το έδαφος
και σε δύσβατα μέρη (με χιόνι ιδίως) παρουσιάζει καλή ελκτική πρόσφυση και
αναρριχητική ικανότητα. Με επιλογή κοντών σχέσεων δε, το αυτοκίνητο πάει
όπου και το ικανότερο 4χ4, αν και στη λάσπη οι τεράστιοι τροχοί (255/65 16)
δεν είναι ό,τι καλύτερο.
Τέλος, μέτρια είναι η εικόνα του εσωτερικού (σε αντίθεση με του
αμαξώματος): φτηνά πλαστικά, ανεκδιήγητη εργονομία και μέτριος εξοπλισμός
δεν ανταποκρίνονται στην τιμή του αυτοκινήτου (9 εκατομύρια και κάτι).
Τουλάχιστον το αμάξωμα μπορεί να μετατραπεί σε - σχεδόν - κάμπριο με την
αφαίρεση της οροφής και των γυάλινων επιφανειών στα πλάγια και πίσω ενώ οι
χώροι είναι καλοί στην κοντή, τρίθυρη έκδοση Sport.